HER AYRILIK SON DEĞİLDİR

HER AYRILIK SON DEĞİLDİR
Zaman ödünç alınmış sevinçlerin iade zamanı.
Birazdan kalkacak tren
Kirli bir hüzün kalacak,
Yorgun banklarında istasyonun…
Raylar arasına düşmüş bir hıçkırık
Karışıp kaybolacak solgun havaya
Çalınmış bir zamandan
Ödünç alınmış sevinçler
Bir kampana sesinde
Duman duman kaybolacak…
Geride sadece
Buruk bir acı kalacak..
Hoşça kal!
Ne martıların çığlığında ara sesimi
Ne de kokumu, esişinde rüzgarın
?sözüm teneşir vadesi?demiştim ya
Baştan başa kaldırımlarına yazdım o şehrin
Şimdi her sokak bana uzanır
Her köşe başında bekleyen ben
Yaşlı faytoncuda şaklayan kamçı
Ada vapurunda ağlayan çocuk
Yuşa tepesinde inleyen derviş…
Gece sularda yıkanan ben…
Geç kalmış sevdalara çalınır bütün kemanlar
Bütün şiirler ayrılıklardan yana
Bütün şairler az buçuk melankolik
Bütün ayrılıklar hüzün dolu
Sen benim tek gerçeğim
Her ayrılış son değildir bilmelisin
Sevince ölürcesine sevmelisin…
Ne çıkar ayrılık çalıyorsa barlar
Tavernalar
Ne çıkar ayrılık varsa sarhoş naralarında
Bütün postacılar ayrılık taşıyorsa ne çıkar
Aşk var ya
Her ayrılık son değildir bilmelisin…
Sevince ben gibi
Ölümüne sevmelisin…
Mehmet Taş