Annemle Hasbıhal

Anne, zannetme ki günler geçti de
Değişti evvelki hissim gitgide!

Bir hırçın çocuğum, değişmez huyum;
Seneler geçse de ben yine buyum!

Senden umuyorum teselli yine!
Bugün şefkatine, muhabbetine

Zanneder misin ki yok ihtiyacım?
Belki eskisinden daha muhtacım!

Dünyanın tükenmez kederlerinden
Kalbim kırılsa da böyle derinden,

Hayatım büsbütün ye’se kapılmaz.
Teselli bulurum içimden biraz

O derin sevgini hatırlarım da!
Her gece hıçkıran dudaklarımda

Hasretle anılan senin adın var.
Beni aldatmadı, sevdi daima!
Gittikçe ruhumu saran bu humma

Başka sevgilerden yadigar, anne!
Sevmeyen sevenden bahtiyar, anne!

Sorma ki başımdan çok şey geçti mi?
Ah, eğer anlatsam sergüzeştimi!

Nasıl terk edildim, nasıl atıldım;
Anne aldatıldım, ah aldatıldım,

Belki her zamandan fazla severken.
Bir lahza bahtiyar olayım derken,

bilmezsin kaç gece böyle ağladım!
Şimditecrübem var, artık anladım:

Aşk, o bir masalmış, yalanmış meğer!
Seven bir kalp için sığınacak yer

Yalnız o kucakmış, yalnız o dizmiş…
İnsanlar ne kadar merhametsizmiş.

Orhan Seyfi Orhon

Rumuz yazıp Sohbet’ e başlayın! Sohbetin Keyfini SohbetNeSeSi.Com’ da YaŞayın.!